Gepubliceerd op de website van sc Heerenveen op 2 december 2018
Het is december. Het weer slaat om, het kwik daalt. De winter komt eraan. Het vraagt om een aantal extra voorbereidingen voor het bezoeken van een wedstrijd. Met een thermoshirt, warme handschoenen, een sjaal en dikke sokken hoop ik het niet koud te krijgen, maar dat valt nog niet mee. De gure wind snijdt in m’n gezicht. ‘Een echte supporter laat zich niet afschrikken door een beetje kou. Wy binne net fan sûker’, hoor ik mezelf zeggen. In de verte verrijst het verlichte Abe Lenstra stadion en zie ik de mannen en vrouwen in het geel en oranje, druk bezig om de toestromende auto’s naar de parkeervakken te dirigeren. Zij staan al úren in de kou, weet ik.
Eén Heerenveen
sc Heerenveen is van ons allemaal. Supporters, sponsoren, medewerkers, vrijwilligers, met z’n allen maken we de club. sc Heerenveen heeft momenteel een klein leger van mensen uit die laatste groep in dienst: bij de Friese club zijn bijna 600 vrijwilligers actief, waaronder 275 stewards. Van het schoonmaken van de tribunes tot ballenjongen en van chauffeur tot docent Nederlands voor de buitenlandse voetballers. Jong en oud zet zich tweewekelijks, zo niet vaker, vrijwillig in voor onze club. Als een geoliede machine werken deze mensen samen om andere mensen een mooie voetbalmiddag of -avond te kunnen bezorgen. Het lijkt zo vanzelfsprekend, maar is dat het ook?
Pompeblêdenhart
Regelmatig doet sc Heerenveen een oproep aan mensen die de club een warm hart toedragen en een rol zouden willen spelen in de vorm van vrijwilligerswerk. En altijd zijn er weer gezinnen die zich aanmelden als gastgezin, mensen die willen meehelpen in de Feanstore, het verkeer willen regelen of de jongste profvoetballertjes van A naar B willen brengen. Iedereen heeft zo zijn redenen om ús Fean te helpen, maar allemaal hebben ze een pompeblêdenhart. Het geeft aan dat sc Heerenveen in het hart van veel mensen zit. Dat ‘we’, ondanks de soms mindere resultaten, best nog wel wat voor de club willen doen. De club moet vooruit. Aan de vrijwilligers zal het niet liggen.
Mooie dingen
Inmiddels schrijf ik vijf jaar voor It Pompebledsje en meerdere mensen hebben mij al voor gek verklaard. Dat ik zoveel tijd stak in… ja in wat eigenlijk? Met een glimlach leg ik ze dan uit dat vrijwilligerswerk heel veel mooie dingen oplevert, mits je passie hebt voor dat wat je doet. In mijn geval is dat veel schrijfervaring, nieuwe mensen leren kennen en natuurlijk plezier. Meestal is het dan aan de andere kant even stil, waarna hij of zij vertelt het te snappen. Snappen ze niet echt. Alleen als mensen ook vrijwilligerswerk verrichten, snappen ze wat ik bedoel. Dat het voldoening geeft, ook al is de financiële vergoeding gering. Of dit een reclamepraatje is voor het werven van nieuwe vrijwilligers voor de club? Nee, maar je kunt je altijd aanmelden. Krijg je geen spijt van.
Hartverwarmend applaus
We kijken allemaal liever een leuke pot voetbal in de zomer dan in de herfst of winter, maar de winter zorgt soms wel voor mooie taferelen. Stadionmasten laten mensen in de verte veranderen in silhouetten, die dampwolkjes uitblazen, met hun handen in de zakken gestoken en hun schouders opgetrokken. Op weg naar het stadion, waar de kachel brandt. Even opwarmen met een beker warme chocolademelk of kop koffie voordat de wedstrijd begint. Terwijl het lichtjes sneeuwt bereiden de voetballers zich voor op de wedstrijd. Vlak voor aanvang stromen de tribunes pas vol. Vanavond geen kletterend applaus, maar slechts dof geklap. De handschoenen van de voetbalfan verpesten een stukje sfeer. De wedstrijd moet nog beginnen, maar iedereen ziet er nu al verkleumd uit. Even denk ik terug aan de vrijwilligers en stewards, die nog steeds buiten staan. Voor hun doe ik mijn handschoenen uit en geef ze een hartverwarmend applaus.
